Ton kan geen afscheid nemen
Ton v.d. Snoek (54) denkt dat hij een jaar of acht was toen hij begon met voetballen bij RAVA. "Het was eigenlijk geen keuze om bij RAVA te gaan voetballen, je ging gewoon bij RAVA voetballen. De hele familie was verbonden aan RAVA."En zo hoort Ton ook tot de rij der oudgedienden die, tot zo'n tien jaar terug op het vled bleef meedoen en nu met een redelijk vaste kern, aangevuld met wat jongere jongens zaalvoetbalt.
"Vanaf mijn zeventiende jaar heb ik meestal in het 1e team gespeeld. Ik was zoals dat heette 'stopper-spil' en bij het 4-2-4 systeem 'voorstopper'. Ik was eigenlijk laatste man. Ik was fanatiek, best wel hard, maar nooit gemeen. Ik ben het type van uitdelen en incasseren. Ikdenk niet dat ik populair was bij de tegenstanders. Mijn voorbeeld in die tijd was Rinus Israel van Feyenoord. Nou dan weet je het wel".
De mooiste wedstrijden die Ton zich kan herinneren zijn toch wel de toernooien om de Harry den Hartog beker. "Volgens mij wel weer zo'n vijfentwintig jaar geleden. Een toernooi tussen Haagse clubs met altijd veel publiek. Ook de lichtwedstrijden tegen ADO waren een hoogtepunt. En niet te vergeten ter gelegenheid van de opening van het nieuwe onderkomen de wedstrijd tegen het oud-Nederlands Elftal". Deze wedstrijd werd dan wel verloren maar hij speelde wel mooi tegen zijn voorbeeld Rinus Israel.
Hoewel er zich wel eens een mogelijkheid voorded om over te stappen naar een andere club bleef Ton RAVA gewoon trouw. "Om echt wat te bereiken in het voetbal heb je trouwens toch wel een bepaalde mentaliteit nodig. Talenten waren er wel binnen de club, een jongen als Frits van Leeuwen bijvoorbeeld, maar ze misten net dat laatste stukje mentaliteit om echt een grote te worden.
Ton beschrijft RAVA als een gemoedelijke, gezellige vereniging. "Een strek punt is , dat er nooit is betaald. Het is een echte vriendengroep waarbij buiten het voetbal ook veel contact is. We komen bij elkaar over de vloer en dat is ook een drijfveer om het zolang bij RAVA vol te houden". Ton bekent dat hij met enkele spelers al aan stoppen heeft gedacht. "Eerst besloten we te stoppen als we vijftig zouden worden. Toen wilden we het uitstellen tot het jaar 2000. Helaas werden we in 1999 kampioen, dus besloten we nog maar weer even door te gaan". Ton vindt dat er veel veranderd is binnen de club. "Het Zuiderpark was natuurlijk uniek. Daar hoorde ook een speciale sfeer bij. Het was vroeger ook veel drukker. Als nu het 1e speelt zie je zo'n vijftig of zestig toeschouwers. Vroeger stonden ze bij topwedstrijden in twee rijen dik! Er worden nu ook vaker vervelende dingen geroepen, in en rond het veld."